بنشینم و از سوز جگر ناله برآرم

                                        بر صورت خونین تو صورت بگذارم

                                                  بردار دو دستت زکف خاک و دعا کن

                                         تا من به سر کشته تو جان بسپارم

                                  رسم است که بر نعش جوان لاله گذارند

                           من لاله به غیر از شرر لاله ندارم

                                   از بس به تنت زخم روی زخم رسیده

                                              ممکن نبود زخم تنت را بشمارم

                                                   با یاد لب خشک تو ای نور دو دیده

                                                             جا دارد اگر بر سر نی اشک ببارم

                                          در خیمه زبان تو مکیدم جگرم سوخت

                              بگذار ز لب هات یکی بوسه بر آرم

                                          فریاد دلم سر زند از سینه خدایا

                                                        گیرم که ببندم لب و فریاد نیارم